Ładowanie

Świadczenie pielęgnacyjne a lata pracy

swiadczenie pielegnacyjne

Świadczenie pielęgnacyjne a lata pracy

Czy świadczenie pielęgnacyjne wlicza się do lat pracy? Komu ono przysługuje i czym różni się od zasiłku pielęgnacyjnego? Jeśli chcesz poznać odpowiedzi na te pytania, koniecznie zapoznaj się z poniższym artykułem!

Świadczenie pielęgnacyjne – ile wynosi i komu przysługuje?

Od 1 stycznia 2023 roku kwota świadczenia pielęgnacyjnego wynosi 2458 złotych miesięcznie

Kto może ubiegać się o te pieniądze? Przysługuje ono osobom, które zrezygnowały z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. Do grupy tej zaliczamy:

  • matkę lub ojca,
  • opiekuna faktycznego dziecka,
  • osobę będącą rodziną zastępczą spokrewnioną,
  • inną osobę, na której ciąży obowiązek alimentacyjny. 

Osoba niepełnosprawna, na którą świadczenie pielęgnacyjne będzie przyznane, również musi spełniać pewne kryteria. Powinna:

  • wymagać stałej lub długotrwałej opieki, lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji,
  • wymagać stałego współudziału opiekuna dziecka w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji,
  • legitymować się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. 

Co ważne, świadczenie pielęgnacyjne jest przyznawane, jeśli dana niepełnosprawność powstała:

  1. nie później niż do ukończenia 18. roku życia bądź
  2. w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, ale nie później niż do ukończenia 25 roku życia. 

Kiedy nie przysługuje świadczenie pielęgnacyjne?

Zgodnie z polskim prawem nie każdy może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne. W przypadku osób sprawujących opiekę nie powinny one:

  • mieć prawa do emerytury, renty, renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka, renty socjalnej, pobierać zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego lub rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego;
  • mieć prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, świadczenia pielęgnacyjnego czy zasiłku dla opiekuna (co wynika z ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów). 

Podobnie w przypadku osoby wymagającej opieki będą sytuacje, w których świadczenie pielęgnacyjne nie będzie jej przysługiwało. Mowa tu np. o:

  • pozostawaniu w związku małżeńskim (chyba że współmałżonek ma orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności),
  • pozostawaniu w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka lub w innej placówce szkolno-wychowawczej,
  • pozostawaniu pod opieką osoby mającej prawo do wcześniejszej emerytury,
  • ustalonego prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego, prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, świadczenia pielęgnacyjnego lub prawa do zasiłku dla opiekuna. 

Czy można pobierać kilka świadczeń naraz?

Niektórzy zastanawiają się, czy przysługujące im świadczenie pielęgnacyjne nie będzie kolidować z pobieraniem innych dodatków lub zasiłków. Niestety, w wielu wypadkach przysługuje tylko jedno ze świadczeń, które osoba uprawniona może sobie wybrać.

Nie możliwe jest zatem pobieranie równocześnie:

  • świadczenia rodzicielskiego,
  • świadczenia pielęgnacyjnego,
  • specjalnego zasiłku opiekuńczego,
  • dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego,
  • zasiłku dla opiekuna.

Czy pobieranie świadczenia pielęgnacyjnego wlicza się do lat pracy?

Przejdźmy teraz do innego palącego pytania, które nurtuje wielu opiekunów dzieci niepełnosprawnych: czy okres świadczenia pielęgnacyjnego wlicza się do lat pracy?

Na szczęście nie musimy w tym temacie zgadywać, ponieważ kwestia ta jest regulowana przez odpowiednie przepisy. Co z nich wynika? Na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne nie wlicza się do okresów, za które przysługują uprawnienia pracownicze (chodzi m.in. o wymiar urlopu pracowniczego). Mówiąc jeszcze prościej – świadczenie pielęgnacyjne nie wlicza się do lat pracy.

Zatem osoby, które musiały zrezygnować z pracy, ze względu na konieczność sprawowania opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem nie mogą liczyć na dodatkową ochronę. Na ten moment nic nie wskazuje też, by w następnych latach owe przepisy miały ulec zmianie. 

Uzasadnienie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej

Dlaczego do tej pory przepisy nie zostały zmienione? Podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej uzasadnił to w ten sposób, że uznanie całodobowej opieki za pracę wiązałoby się z nadaniem opiekunom statusu pracownika, a to z kolei wymagałoby nawiązania stosunku pracy między nimi a osobą wymagającą opieki. 

Świadczenie pielęgnacyjne a składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe

Rodziców i opiekunów dzieci niepełnosprawnych interesuje także kwestia emerytury i renty. Czy w ich przypadku odprowadzane są odpowiednie składki?

Odpowiedź znajdziemy w art. 6 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 o systemie ubezpieczeń społecznych, która brzmi następująco:

„Za osobę pobierającą świadczenie pielęgnacyjne (…) wójt, burmistrz lub prezydent miasta opłaca składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od podstawy odpowiadającej wysokości odpowiednio:

  • świadczenia pielęgnacyjnego albo specjalnego zasiłku opiekuńczego przysługujących na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych,
  • zasiłku dla opiekuna przysługującego na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów

– przez okres niezbędny do uzyskania okresu ubezpieczenia (składkowego i nieskładkowego) odpowiednio 20-letniego przez kobietę i 25-letniego przez mężczyznę. ”

Podsumowując, choć świadczenie pielęgnacyjne nie wlicza się do lat pracy, opiekun zachowuje pełne prawo do zabezpieczenia emerytalno-rentowego.  Warunkiem wypłacania świadczenia pielęgnacyjnego jest jednak niepodjęcie lub rezygnacja z zatrudnienia, lub innej pracy zarobkowej.

Zobacz też: Jak rozwijać kreatywność?

Zasiłek pielęgnacyjny a świadczenie pielęgnacyjne

Na koniec zajmijmy się jeszcze różnicą między często mylonymi pojęciami: zasiłkiem pielęgnacyjnym i świadczeniem pielęgnacyjnym. Obydwa są przyznawane na podstawie jednego aktu prawnego, czyli ustawy o świadczeniach rodzinnych. Różnią je jednak krąg osób uprawnionych do ich otrzymania oraz sama kwota świadczenia. 

Wiemy już, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie, która zrezygnowała z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, by zaopiekować się niepełnosprawnym dzieckiem. Natomiast zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków, jakie wynikają z konieczności opieki i pomocy innej osoby. Przysługuje on:

  • niepełnosprawnemu dziecku,
  • osobie niepełnosprawnej powyżej 16 roku życia, legitymującej się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,
  • osobie, która ukończyła 75 rok życia,
  • osobie niepełnosprawnej powyżej 16 roku życia, jeżeli niepełnosprawność powstała do 21 roku życia. 

Zasiłek pielęgnacyjny nie jest przyznawany:

  • osobom już korzystającym z dodatku pielęgnacyjnego,
  • osobom umieszczonym w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie,
  • członkom rodziny pobierającym za granicą inne świadczenia na pokrycie wydatków.

Ile wynosi zasiłek pielęgnacyjny?

Od 1 listopada 2019 kwota zasiłku pielęgnacyjnego wynosi 215,84 zł. Podlega on weryfikacji co trzy lata, kiedy to uwzględnia się wyniki badań progu wsparcia dochodu rodzin. Kolejna taka weryfikacja i ewentualna waloryzacja będzie przeprowadzona w 2024 roku.

Opublikuj komentarz